วันนี้พวกเราไปวัดกันทั้งครอบครัว

ถึงแม้ว่าวันนี้พวกเราจะมีงาน มีธุระมากมาย ทั้งต้องเดินทางไปรับของจากลูกค้า ทั้งซื้อของ เอาลูกๆออกไปเล่นที่สวนสาธารณะ และ อื่นๆอีกมากมาย แต่พวกเราก็ทำทุกอย่างด้วยความเบิกบานใจเพราะรู้ว่า มีสิ่งที่เราทุกคนรอคอยอยู่ ในเย็นวันนี้คือ บุญพิธีบูชาข้าวพระ เสร็จธุระจากข้างนอก ก็รีบกลับมาที่บ้านทันที เพราะพวกเราเตรียมขนมอันปราณีตไปร่วมบูชาข้าวพระด้วย เป็นขนมที่คุณแม่ต้องทำเอง  เป็นอะไรที่สนุก และ ฟินมากที่ ทั้งการเข้าครัวทำขนม พร้อมกับจับลูกอาบน้ำ แต่งตัว ทานอาหาร เตรียมอุปกรณ์ต่างๆของลูกๆในการไปวัด ซักอบผ้า และ พับผ้าอีกด้วย  ซึ่งกิจกรรมทุกอย่างนี้ต้องอยู่ภายใต้ระยะเวลาจำกัดแค่หนึ่งชั่วโมงกว่าๆเท่านั้น เรียกได้ว่า ว้าวุ่น วุ่นวาย กันจนหัวฟูกันทีเดียว แต่ใจก็ผ่องใสตลอดนะครับ ไปถึงวัด ก็รีบเอาขนมบูชาข้าวพระไปถวาย ปฏิบัติธรรม แบบข้างนอกเคลื่อนไหว ข้างใน(พยายาม)หยุดนิ่ง ก็เพราะ ลูกชายสองคนกำลังอยู่ในช่วงกล้ามเนื้อขยาย ซนชะมัดยาด ต้องเก็บตัวไว้ในห้องเก็บเสียงขนาดใหญ่ เพื่อไม่ให้รบกวนการปฏิบัติธรรมของผู้มีบุญท่านอื่น กว่าจะปล่อยเด็กๆออกมาจาก safe house ได้พ่อกับแม่เกือบแย่ ก็ขึ้นไปฟังธรรมในห้องปฏิบัติธรรม โดยต้องไม่ลืมสมุดระบายสีเล่มเล็กๆ กับสี รวมทั้งหนังสือเล่มโปรดของคุณลูกด้วย เพราะคุณชายต้องมีอะไรทำระหว่างฟังธรรม(ไม่ได้จดบันทึกระหว่างฟังธรรมแน่ๆ) คืออะไรก็ได้ที่สามารถสะกดให้ตัวแสบทั้งสองหน่อ นั่งอยู่นิ่งๆได้ นานที่สุดจะต้องไม่ลืมติดไม้ติดมือมาด้วย และในที่สุดก็ถึงไฮไลท์ที่สำคัญคือ การถวายปัจจัย ที่ลูกแผ่นดิน ถือด้วยความนอบน้อมพนมมือ ตรงรี่ไปถวายหลวงน้าโดยไม่รอใครทั้งสิ้น เรียกรอยยิ้ม และ เสียงหัวเราะ จากผู้มีบุญทั้งหลาย ที่คอยให้กำลังใจแบบห่างๆ แบบไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เด็กทั้งสองคนนี้เท่าไหร่ เดี๋ยวงานเข้า อิอิ ....เฮ้อ ปลื้ม!!! ในที่สุด เรา(พ่อแม่)ก็รอดไปได้อีกหนึ่งวัน ขอให้ลูกๆและ สาธุชนทั้งหลายจงมีความสุข ในวันบูชาข้าวพระเถิด  โดยสรุปเป็นพิธีบูชาข้าวพระที่ปลื้มมากๆครับ ปลื้มทุกครั้ง ได้บุญทุกครั้ง มีความสุขทุกครั้ง มีอะไรที่น่าจดจำทุกครั้ง และ อดใจไม่ไหวที่จะไปร่วมบุญนี้ให้ได้ในครั้งต่อไป 

สาธุด้วยนะครับ

     แผ่นดิน

 ๖ มีนาคม ๒๕๕๙